روزهای ر ف ت ه ...
روزهای رفته
به چوب کبریت های سوخته می مانند
جمع آوری شده
در قوطی خویش
هر کاری می خواهی بکن
آن ها دوباره روشن نمی شود
و روزی سیاهی آن ها
دستت را آلوده می کند
روزهای چوبی ات را
باید از همان آغاز
بیهوده نمی سوزاندی
+ آدم ها را گاهی باید رها کرد بروند... اسارت از یادشان می برد مهربانیت را.
نظرات شما عزیزان:
.gif)
پاسخ:مرسی.حتما:)
.gif)
.gif)
پاسخ:مرسی
جهنم را به جان خرید
اما
تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد
نه عاشقم و نه معشوق کسی!
فقط مینویسم تا عشق یاد قلبم بماند...
در این ژرفای دل کندن ها و عادت ها و هوس ها
فقط تمرین آدم بودن میکنم...من خودمم ،
شبیه کسی نیستم...اگر می خواهی مثل بقیه باشم.
..بقیه هستن
پاسخ:ممنونم
پاسخ::|